The Way of Kings is het eerste deel van wat een tiendelige epische fantasyreeks moet worden. Het is een fantastisch goed fantasy boek met geweldige personages en een interessante wereld met unieke landschappen, mensenrassen, goden, dieren en een uitgebreide eigen geschiedenis en mythologie. Zo moet de beste fantasy zijn. Dit eerste deel was uitstekend, net als het tweede deel Words of Radiance en het derde deel Oathbringer. Het vierde en voorlopig laatste deel Rhythm of War vonden wij zelf minder maar hopelijk herpakt Sanderson zich in de volgende delen die nog moeten verschijnen. Onbegrijpelijk dat deze uitmuntende fantasy serie nog niet in het Nederlands is verschenen.
Voor ons is dit één van de beste fantasy series ooit. Spijtig genoeg dus nog niet vertaald in het Nederlands.
Nadat Rhythm of War op 17 november 2020 werd uitgebracht als voorlopig vierde en laatste deel in The Stormlight Archive, besloot ik dat het nu een perfect moment zou zijn om The Stormlight Archive, dat begint met The Way of Kings, opnieuw te lezen. Aangezien ik deze romans oorspronkelijk las voordat ik begon met recenseren, zal ik deze keer een paar gedachten over mijn leeservaringen opschrijven. Ik herinner me dat ik een geweldige tijd heb gehad bij het lezen van deze romans, maar afgezien van de personages en bepaalde belangrijke gebeurtenissen zijn mijn herinneringen op zijn best mistig.
In The Way of Kings volgen we voornamelijk drie personages. Kaladin, een voormalige speervechter die nu een brandmerk draagt dat aangeeft dat hij een gevaarlijke slaaf is. Hij lijkt te overleven als alles om hem heen lijkt te vergaan. Shallan, een slimme en geestige jongedame die een geweldige artiest is en de reputatie van haar familie wil redden. En tenslotte Dalinar Kholin, een vijftigjarige Brightlord en krijger die de erecodes en loyaliteit volgt en mysterieuze visioenen begint te krijgen.
Er is een voortdurende oorlog tegen de Parshendi, veroorzaakt door de moord op koning Gavilar, de broer van Dalinar, vijf jaar geleden. Nu vinden er veldslagen en schermutselingen plaats over de Shattered Plains en in The Way of Kings beginnen we onze reis naar een unieke en goed gerealiseerde fantasiewereld met diepe geschiedenissen, legendarische bepantseringen en wapens, en vele soorten ‘sprens’ of geesten van objecten en emoties.
Ik merkte dat ik het meest van The Way of Kings genoot toen ik de secties van Kaladin en Dalinar las. Kaladin is misschien wel het hoofdpersonage van de serie, en om diepte toe te voegen, zijn we bekend met flashbacks van zijn jeugd en latere momenten in het leger als recruut. Deze zijn meestal goed getimed en hebben betrekking op actuele gebeurtenissen. We zullen bijvoorbeeld getuige zijn van een scène waarin een twaalfjarige Kaladin zijn chirurg-vader helpt, en dit laat zien waarom de huidige Kaladin zijn gevallen kameraden in een volgend segment met medische kennis kan bijstaan. Tijdens deze flashback-momenten beginnen we te begrijpen waarom Kaladin in zijn huidige hachelijke situatie is beland en waarom hij geen liefde heeft voor lichte ogen of mannen van hoge rang.
De secties van Dalinar worden getoond door de ogen van de Brightlord, maar soms ook door die van zijn zoon Adolin en zijn schoonzus, Navani. Het zijn vooral hedendaagse taferelen, over politiek, het feit dat zijn neef de koning vreest dat hem ook vermoord wordt, oorlogvoering tegen de Parshendi, en verschillen in idealen tussen de hoge prinsen. De idealen die Dalinar dierbaar zijn, zijn die van eer en de geschriften die hem worden voorgelezen uit het oude boek The Way of Kings. Sinds hij naar deze woorden is gaan luisteren, tijdens zware stormen, begint hij visioenen te krijgen. Hij weet niet wanneer of waar ze zijn geplaatst, of ze echt zijn, van wie de berichten afkomstig zijn, maar velen om hem heen beginnen zich zorgen te maken over de geestelijke gezondheid en stabiliteit van de Brightlord in zijn rol.
“Life before death. Strength before weakness. Journey before destination.”
Shallan is een van de interessantste personages, maar wat haar hier overkomt, hoewel onmiskenbaar intrigerend, voelt secundair aan en heeft niet dezelfde urgentie of focus als de momenten met Dalinar en Kaladin. Het leek af en toe te slepen en ik moest mezelf inhouden om het niet te haasten. Ze merkt dat ze de pupil wil worden van de zogenaamde ketter en geleerde, de vierendertigjarige Jasnah Kholin, het nichtje van Dalinar. Als ik de volgende boeken niet had gelezen en niet wist wat er gebeurt, zou mijn inschatting zijn dat Sanderson The Way of Kings gebruikt om de basis voor deze twee te leggen en ik denk dat ze in de toekomst buitengewoon belangrijk zullen worden voor het algehele verhaal. Via deze twee maken we langzaam kennis met Soulcasting, wat je een van de magische schema’s van deze wereld zou kunnen noemen. Een ander magisch schema heeft betrekking op de titulaire Stormlight, maar daar zal ik niet verder op ingaan, omdat het geweldig is om er al lezend meer over te weten te komen. Het lijkt erop dat iedereen, met uitzondering van één personage, niets lijkt te weten over dit laatste, dacht dat het een mythische soort magie was, en het geeft de dragers een aantal ongelooflijke krachten en capaciteiten.
Sanderson heeft The Way of Kings gevuld met veel gevarieerde en gedenkwaardige personages. Naast de reeds genoemde hoofdrolspelers, gaan opmerkelijke opvallende vermeldingen naar de leden van Bridge Four die tijdens dit boek een verbazingwekkende transformatie ondergaan. Deze omvatten Rock, Sigzil, Moash en Teft. Een ander personage die ik moet noemen, is de mysterieuze en raadselachtige Wit. Ik ben geen expert van Sanderson’s Cosmere, maar Wit is misschien een personage dat sommige series van de auteur overstijgt. Hij heeft een buitengewoon gedenkwaardige scène met Kaladin en een fluitachtig instrument, en ik ben buitengewoon geïntrigeerd om te zien welke rol hij zal spelen in de algehele verhaallijn van The Stormlight Archive.
“This man was extremely talented. The odd melody he played was alien, almost unreal, like something from another place and time. It echoed down the chasm and came back; it almost sounded like the man was playing a duet with himself.”
Ik begon mijn herlezing van The Way of Kings met The Stormlight Archive stevig geplant in mijn top-vijf fantasy-series aller tijden. Het opnieuw lezen heeft mijn ervaring helemaal niet verminderd. Er is echt iets betoverends, majestueus en magisch aan deze serie. Mijn enige kleine minpunten zijn dat er te veel zeer vergelijkbare Kaladin-flashback-momenten zijn en dat sommige secties van Shallan stroef aanvoelden en ik leek me door de intermezzo’s te haasten (afgezien van die over de zwaardvechter Szeth). Het einde van het boek is fenomenaal, met verraad en een enorm gevecht en boeiende confrontaties.
“At times, it seems to me that to be human is to want that which we cannot have. For some, this is power. For me, it is peace.”
Deze serie is altijd een van mijn eerste aanbevelingen voor iemand die ook volwassen fantasy wil proberen, dus als je nog niet aan deze Engelse fantasy serie bent begonnen, is dit een perfect moment.
De vier delen in volgorde: The Way of Kings – Words of Radiance – Oathbringer – Rhythm of War
Ontdek meer van onze aanrader van goede epische fantasy op de link.
Bertrand – 2020